Als journalist leerde ik: je moet zoeken naar de waarheid. Scherp selecteren, doorvragen, bronnen checken (altijd meerdere!), hoor- en wederhoor toepassen, en daarna nog een flinke eindredactionele check – het was dagelijkse kost.

Ik denk dat we allemaal veel kunnen hebben aan zo’n journalistieke benadering.

Gisteren hadden we daar een mooi gesprek over bij ANP. Over hoe journalistieke principes helpen om orde te scheppen in de informatiestroom. Hoeveel speurwerk (handwerk) er nodig is om feiten boven water te krijgen.

En over hoe onmisbaar, maar ook onzichtbaar, dat handwerk vaak is. Verpakt in handelingen en denkwijzen die zo alledaags lijken, dat ze naar buiten toe meestal onbenoemd blijven.

En dat is precies het punt: expertise zit vaak verstopt.

Terwijl organisaties graag delen over hun vergezichten en visies, is het ‘kleine’ spul net zo belangrijk om vertrouwen op te bouwen en zaken op waarde te kunnen schatten. Zeker als dat naar buiten komt via bevlogen leiders en experts, mensen dus.

AI-pulp en desinformatie verdwijnen niet. Maar hoe meer echte experts zich laten zien, en hun deskundige blik delen, aangemoedigd door de organisaties waar ze werken, hoe beter de balans uitslaat.